برهمکنش بهبود وضعیت ویتامین d و پلی مورفیسم vdr foki بر تنش اکسیداتیو در افراد دیابتی نوع دوم: کارآزمــایی بــالینی تصــادفی شاهددار

سابقه و هدف: اثر متقابل عوامل محیطی و ژنتیکی تعیین کننده پیشرفت دیابت نوع 2 (t2d) است. هدف مطالعه حاضر ارزیابی اثرات بهبود وضعیت ویتامینd بر زیست نشانگرهای تنش اکسیداتیو (os) و تعیین تأثیر پلی مورفیسم گیرنده (vdr)-foki در پاسخ به دریافت ویتامین d3 در افراد دیابتی نوع دوم (t2d) بود. مواد و روش ها: افراد مبتلا به t2d به یکی از دو گروه دریافت کننده دوغ ساده (دوغ ساده (pd): تعداد 50 نفر) و گروه دریافت کننده دوغ غنی شده با ویتامین d (fd: iu500 ویتامین d در 250 سی سی دوغ، تعداد 50 نفر) دوبار در روز به مدت 12 هفته تقسیم شدند. پیامدها تغییراتی در 25 هیدروکسی ویتامین d ((oh)d25) و زیست نشانگرهای os بود. ژنوتیپ های vdr در 140 فرد t2d در گروه دوغ غنی شده (fd) از طریق آنزیم محدود کننده foki تعیین شد. یافته ها : سطح سرمی (oh)d25 بعد از 12 هفته در گروه fd (از 2/202 ±5/38 به 5/23 ±0/72، 001/0 p<) در مقایسه با گروه pd (از 8/22 ±8/38 به 8/22 ±4/33، 28/0=p ) افزایش معنی داری پیدا کرد. مقایسه ها بین دو گروه fd و pd نشان داد که این افزایش با  تغییرات معنی دار mda (&mumol;/l 82/0 ±56/0- در مقابل &mumol;/l 1±17/0، 001/0 p<)، (ng/l 1/40 ± 4/8+ در مقابل ng/l 4/29 ±1/13- ، 002/0=p ) gsh و (mmol/l 43/0 ±14/0+ در مقابل mmol/l 45/0±02/0+ ، 03/0 =p ) tac همراه بود. اگرچه ارتباط معنی داری بین ژنوتیپ های foki و زیست نشانگرهای os وجود نداشت، واریانت ژنوتیپ هموزیگوت (ff) بین گروهی ضعیف ترین پاسخ به ویتامین d را نشان داد. نتیجه گیری: افزایش غلظت ویتامین d از طریق دریافت روزانه دوغ غنی شده با ویتامین d در گروه fd زیست نشانگرهای تنش اکسیداتیو را در افراد مبتلا به t2d بهبود می بخشد. البته اثرات متقابل ژنوتیپ foki را نیز نمی توان نادیده گرفت.